Bonjour tout Le monde!

Team Tour to France dag 13

De benen voelen zwaar en moeten zin maken. Douche, derrière voorzien van zalf en het TTF pak in. Koffers pakken we zo wel in, eerst ontbijten. 7 uur Ontbijten en zijn 7.30 (al) klaar… geeft rust! Vertrek is rond 8 uur dus geen druk. Op het gemak met de lift naar de 1e etage, alle krachten besparen. Fotomomentje volgt en weg zijn we, gelijk omhoog.. o ja, m’n bovenbenen, hoor je overigens niemand uitspreken maar zie je aan de snelheid. We hebben geleerd van de dag ervoor en schieten gelijk het fietspad op.
Iedereen hoort wielrenners altijd roepen maar dat is coachen over wat er gaat komen. Dat kan een tegenligger zowel binnen- als buitenkant of bv een paal. Waarom Franse zoveel palen hebben neergezet om de rijpaden de scheiden is ons onduidelijk. Totdat Montpellier achter ons lag was “paal” het woord wat gedeeld werd met elkaar.

De hoogtemeters zaten voornamelijk in de eerste 55 km. Op zich voor iedereen goed te volgen. De klimmetjes hebben verschillende gezichten maar vandaag was erg mooi. Je ziet het dorpje al hoog liggen en fietsen we naartoe. De kerktoren steek er bovenuit. We gaan beginnen onderaan. De steegjes worden smaller en er wordt geschakeld, met de versnelling naar het kleine blad. Doe je dit niet? Is het erg stoer maar oliedom! Dan wordt je ingehaald door je kompanen. Niet dat dat wat uitmaakt maar geeft wel heel veel zelf vertrouwen. Het is tijd voor koffie en doen we na een kleine zestig km in Castelnau-de-Guers. Natuurlijk samen met onze begeleiders. Er is maar 1 plek en dus strijken we hier gelijk neer. De kopjes zijn zo klein dat we er nog 1 bestellen. We gaan op naar Salles d’Aude waar we denken te gaan lunchen. We draaien langs het riviertje de “L’Herault” naar het westen, de wind steekt op. Naast de wind verandert de weg. We hebben het drukker met omzeilen van de gaten in de weg als met fietsen. We hebben niet geteld maar gaat over het aantal kilometers heen wat we hebben gefietst tot nu toe.

Gelukkig is dit einde in zicht, echt een slechte combi! Ook in het (lunch)dorpje is er niets te beleven. Dik en Kevin lopen een tent in waar je alles kan halen. Stokbrood, kaas, tarte de pomme en frisdrank… de mannen bestellen alles in het beste Frans. Op het pleintje ervoor waar het Hotel de Ville grenst hebben we genoten van de lunch. Het is stil op straat maar wij maken herrie voor 10. Langzaam rijdt de gendarmerie voorbij en als je het ons vraagt is hij op zoek naar werk. Nog een kleine 18 kilometers maar de wind blijft veneinig. Kilometer voor kilometer laten we achter ons. Het plaatsbordje “Narbonne” passeren we en gaan de stad door. Heerlijk gevoel! Nog enkele kilometers en we zijn er.

Onze begeleiders Wim en Jos staan ons op te wachten bij ons overnachtingsadres en een vreugdekreet volgt gevolgd door een box. Is een standaardritueel als afsluiting van de prestatie, een box! We zetten de fietsen en de koffers in de kamers en gaan snel met elkaar op het terras zitten. Dag 13 van 16 is in de pocket. Er staan ons nog 3 “zwaardere” dagen te wachten. Vandaag is vandaag en genieten van dit moment. Heerlijk om met elkaar even te socializen maar ook elkaar in de maling te nemen en keihard te lachen tot tranen toe. Mooi!

Gr en tot morgen