Bonjour tout Le monde!

Team Tour To France dag 7

Als je met Kevin op een kamer ligt is er geen probleem. Hij doet oordopjes in en jij kan snurken, prettig! Het eerste wat hij aangeeft bij het wakker worden is dat hij last van z’n “hol” heeft. Hoe langer we zitten hoe meer we het gaan voelen. Remedie en tip van Joop is een 2e broek eroverheen. Dat doen we (nog) niet en kiezen voor een flinke hand uienzalf.

Het lijkt helder als we om 6 uur uit het raam kijken en bij het opendoen weten we gelijk dat we niet in kort kort kunnen starten. Onze fietsen stonden niet in onze kamer maar in een oude schuur naast een rijtje huizen verderop. De deur ging op slot en dus vertrouwde we op een goede afloop en eigenlijk meer op een goed begin. Na het ontbijt zaten we snel aan de oever naast het water. Het heldere zicht maakte plaats voor een “dampend” water, een erg mooi. Ook de bomen iets verder in het veld zijn in nevelen gehuld. Na een kleine 10 km slaan we af en rijden letterlijk de mist in. Tot ons eerste bakkie rond de klok van 10.30 geen zicht als meer dan 50 mtr. en is saai. Kevin neemt het voortouw en gaat draaien. Ondanks het ongemakkelijke gevoel wel een baas. Kevin is de jongste van het stel en zit nog in z’n 20er jaren. Is nog niet zo lang aan het fietsen maar is overal (bijna) als eerste boven. Licht verzet en snel draaiend laat hij de rest achter zich. Toch blijft de pijnlijke “hol” behoorlijk irriteren en kiest hij na de 1e stop voor een 2e broek. Is even wennen maar bied uitkomst. Met een grote glimlach terug op de fiets. De mist trekt op en alles wordt zichtbaar en de vergezichten en mooie dorpjes volgen elkaar op. Aangezien er met hout wordt gestookt in de vele huizen ruikt het heerlijk onderweg. We rijden soms door wat bebost gebied en ook maisvelden links en rechts langs de weg. Er schiet een klein hert het maisveld in en leuk om te zien.

Het gaat vlot, voordat we het weten hebben we 103 km op de teller staan en lusten wel wat. De keuken is op tijd dicht en houden daar rekening mee en daarom schieten we het dorpje Foissiat in en hebben geluk. Bij een leuk ogend restaurantje “Au comptoir de Lou” nemen we plaats. We zijn er snel uit. Cola staat snel op tafel maar het eten duurt langer. Op zich prima, liggen op schema en zitten in de zon. Het is zelfs warm uit de wind. Dik heeft als enige een plat du jour besteld. De dame heeft het uitgelegd maar geen clou wat ze gezegd heeft. Penne, hele champions en grote stukken vlees is wat we zien. Weldra deelt Dik wat vlees uit want het is een flink bord. Aansluitend ijs en voor sommige nog een bakkie.

Het restant aantal km is minimaal en komen aan bij ons overnachtingsadres. We worden ontvangen door een vriendelijke dame die ons de kamers laat zien. Er staat een deur open naar de wasruimte en daar staat een wasmachine. “Kunnen we die gebruiken” vragen wij? “Nee” zegt ze “ maar ik wil dit wel voor jullie doen”. We kennen allemaal de spreuk “voor een joet zit je goed”. Soms gooi je gewoon 6 op een dag! Wat een mooie afsluiting van deze dag en morgen weer fris aan de start.

Gr en tot morgen